สองขาเรียวใต้ชุดนักเรียนเนื้อดีขยับตามคำสั่งของอีกคนอย่างว่าง่าย ช้อนดวงตากลมโตขึ้นมองอีกคนอย่างอ้อยอิ่ง แก้วตาใสสั่นระริกด้วยความกลัวแต่ก็ต้องการ มือหนากระชากเสื้อเชิ้ตตัวบางให้แบะออกจนเห็นไหล่ลาดเนียน ก่อนที่ริมฝีปากหนาจะพรมจูบไปทั่ว ลิ้นร้อนดุนดันพร้อมกับฟันซี่คมที่ขบกัดราวกับกำลังละเลียดขนมหวานแสนอร่อย
“อื้ออ!”
คนตัวบางพยามสะกัดกั้นเสียงน่าอายของตัวเองลงไป ฟันซี่เล็กขบลงบนริมฝีปากบาง แพขนตาปิดแน่นเพื่อหนีจากสายตาราวกับจะกลืนกินของคนที่อยู่ด้านบนด้วยความเขินอาย พวงแก้มยุ้ยขึ้นสีระเรื่ออย่างน่าแกล้ง ใบหน้าหล่อเหลาโน้มลงมากระซิบข้างใบหูบาง
“ร้องออกมาสิ..”
เสียงทุ้มกับริมฝีปากร้อนที่แนบลงมาบนจุดอ่อนไหวทำเอาคนใต้ร่างสั่นสะท้าน ไหนจะมือหนาที่เค้นคลึงไปทั่วสะโพกมนก็ยิ่งทำให้สติของซอนโฮกระเจิดกระเจิง ใบหน้าน่ารักเชิดขึ้นตามแรงอารมณ์แต่คนตัวดีก็ยังไม่ยอมลืมตาขึ้นมา คนตัวสูงจึงทำโทษด้วยการเปลี่ยนจังหวะการจู่โจม
ริมฝีปากหนาพรมจูบไปทั่วแผ่นอกบาง เสื้อเชิ้ตที่ยับยู่ยี่ถูกกระชากจนเปิดออก ลิ้นร้อนลากลงมาผ่านหน้าท้องแบนราบจนถึงแอ่งสะดือ ฟันซี่คมขบกัดเน้นย้ำจนสองขาเรียวบางหุบเข้าหากันด้วยความเสียวซ่านที่แผ่กระจายไปทั่วช่องท้อง ริมฝีปากหนาปรนเปรอคนตัวบางอย่างไม่บกพร่อง จังหวะที่เปลี่ยนเป็นตะกรุมตะกรามทำเอาคนตัวบางปล่อยเสียงร้องออกมาด้วยความหวาบหวาม
“อ๊ะะ อ๊าาา”
เสียงร้องผะแผ่วคลอไปกับเสียงคำรามทุ้มต่ำในลำคอ ในเวลานี้กางเกงขายาวเยื้อดีถูกปลดเปลื้องออก ผิวเนื้อที่กระทบความเย็นของเครื่องปรับอากาศทำให้คนตัวบางเบียดเรือนร่างเข้าหาอีกฝ่ายเพื่อหาไออุ่น แผ่นอกบางแอ่นรับสัมผัสจากริมฝีปากหนาที่ครอบครองยอดอกพร้อมกับสะโพกมนที่ส่ายไปมาตามแรงของมือหนาที่บดขยี้ลงบนแก่นกายที่ชูชันใต้ชั้นในตัวบาง
เรือนร่างบอบบางทำเอาควานลินตาพร่าด้วยความต้องการที่ทะยานสูงขึ้น..
คนอะไรน่าฟัดให้จมเตียง
จู่ๆ ซอนโฮก็ถูกอีกคนจับพลิกขึ้นนั่งบนตักแกร่ง มือหนาปลดเข็มขัดกางเกงออกอย่างไม่รีบร้อน ก่อนที่จะจับมือเล็กมาวางบนส่วนกลางลำตัวของตัวเอง ใบหน้ามนใต้กรอบผมหน้าม้าแดงซ่าน สองตาหลุบต่ำลงไม่กล้าสบตาคนตัวสูงตรงๆ
ซอนโฮกำลังจะละลายเพราะสายตาคู่นั้นที่มองมา..
ราวกับร่างกายเป็นขี้ผึ้งที่ถูกไฟลน เขาไม่สามารถที่จะทนมองมันได้อีก
“ช่วยกูหน่อยสิ”
เสียงทุ้มออกคำสั่งอีกครั้ง คนตัวบางสะดุ้งเบาๆ สายตากลมโตหลุบมองความคับแน่นใต้กางเกงผ้าเนื้อดีของอีกคน สัมผัสแข็งขืนบริเวณที่มือเขาแปะอยู่พอจะเดาได้ไม่อยากว่าอีกคนต้องการจะให้เขาช่วยอะไร ซอนโฮกลืนน้ำลายลงคออย่างยากเย็น แสดงท่าทางงกๆ เงิ่นๆ ด้วยความอ่อนประสบการณ์จนอีกฝ่ายหัวเราะในลำคอด้วยความเอ็นดู
“เร็วสิ ไม่ทำมึงก็ค้างอยู่แบบนี้แหละ”
เสียงทุ้มแหบพร่ากระซิบอย่างร้ายกาจ กลิ่นบุหรี่จากลมหายใจอุ่นมอมเมาคนตัวบาง พอๆ กับมือหนาที่แกล้งบดคลึงแก่นกายของคนตัวบางจนมีน้ำใสซึมออกมา คนตัวบางขบริมฝีปากแน่นส่งเสียงครางฮือในลำคอ ก่อนจะหลับหูหลับตาปลดซิปกางเกงของคนตัวสูงลง ใบหน้าหวานถูกจับให้โน้มลงใกล้แก่นกายใหญ่ ซอนโฮหลับตาปี๋ก่อนจะช้อนตาขึ้นมองอีกคนอย่างเว้าวอนให้ปล่อยกันไป
“กินเข้าไป”
ควานลินแทบอยากจะยัดความเป็นชายเข้าไปในโพรงปากนิ่มๆ ของอีกคนตั้งแต่ถูกมองแบบนั้น แต่เขาทำได้เพียงปล่อยให้อีกฝ่ายค่อยๆ เรียนรู้ไปทีละขั้นตอน เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายยังเคอะเขินมือหนาก็ทำหน้าที่ละเลงไปทั่วสะโพกมนก่อนจะเน้นย้ำที่แก่นกายของอีกคน จนซอนโฮต้องส่ายสะโพกด้วยความทรมาน ริมฝีปากบางค่อยๆ รับความแข็งขืนเข้าไปอย่างจนใจ
“ทำเหมือนตอนมึงกินไอติม จากตรงนี้ไปตรงนี้”
เสียงทุ้มพยามสอนคนอายุน้อยกว่าอย่างสะกดกั้นก่อนจะปล่อยเสียงครางต่ำในลำคออย่างเป็นสุขเมื่อลิ้นเล็กค่อยๆ เลียแก่นกายใหญ่ตั้งแต่โคนจรดปลาย ฟันซี่เล็กเผลอขบกัดเบาๆ อย่างไม่ประสาแต่กลับทำเอาอีกคนแทบคลั่ง มือเล็กที่จับแก่นกายของอีกคนอยู่ถูกมือหนารวบไว้พร้อมกับมือหนาอีกข้างที่กดหัวกลมทุยให้รับสัมผัสได้ลึกขึ้น
“อื้ออ.. อื้อ!” ซอนโฮครางในลำคอเมื่อดูเหมือนอีกฝ่ายจะทนไม่ไหวจนกระแทกสะโพกเข้ามาลึกเกินไป ลิ้นบางพยามดุนดันสิ่งแปลกปลอมภายในโพรงปากแต่ความคับแน่นทำเอาโพรงปากนุ่มแทบจะรับไว้ได้ไม่หมด จังหวะสวนเข้าออกที่ค่อยเป็นค่อยไปเริ่มเปลี่ยนเป็นรุนแรงขึ้นซอนโฮยังคงพยามปรนเปรออีกฝ่ายอย่างไม่ชำนาญ ฟันซี่เล็กพยามขบกัดเบาๆ รูดรั้งส่วนปลายตามที่อีกคนสั่ง
“อ่า..ซอนโฮ”
เสียงทุ้มตำคำรามออกมาเมื่อถึงจุดสุดยอด ของเหลวสีขาวขุ่นถูกฉีดไปทั่วโพรงปากนุ่ม ความลินถอนแก่นกายออก มือหนาบีบใบหน้ากลมมนบังคับให้กลืนลงไป คราบอสุจิไหลเปรอะไปทั่วมุมปากบาง นิ้วเรียวยาวสอดเข้าไปในโพรงปากเล็กปาดเอาของเหลวที่มุมปากคนตัวบางออกมาก่อนจะป้ายไปที่ช่องทางด้านหลังก่อนจะสอดเข้าไป นิ้วยาวหมุนวนสลับกับถ่างเป็นจังหวะเข้าออก
“อ๊ะ! อื้ออออออ”
ซอนโฮครวญครางเมื่อถูกรุนรานจากการสอดใส่ด้านล่าง แก่นกายบางที่ถูกละเลยบวมเป่งด้วยความต้องการปลดปล่อย มือหนาอีกข้างรูดรั้งแก่นกายใหญ่ของตนให้ตั้งขึ้น ก่อนที่จะถอนนิ้วออกมา ฝ่ามือหนาทั้งสองข้างบังคับสะโพกบางให้กดน้ำหนักลงมา สะโพกสอบสวนรับจนคนตัวบางครางลั่น ดวงตากลมโตคลอหน่วยด้วยความเจ็บจนน้ำตารื้น
“ทำสิ” ความคับแน่นที่ถูกรุกรานทำให้ซอนโฮต้องทำตามคำสั่งเพื่อบรรเทาความอึดอัดทรมาน แขนผอมบางยันอยู่บนตัวอีกคนก่อนที่จะค่อยๆ ขยับสะโพกขึ้นลง
“อา..แรงกว่านี้อีกสิ”
ริมฝีปากบางเผยอร้องทุกครั้งที่อีกฝ่ายสวนสะโพกขึ้นอย่างแรง ความเจ็บที่ค่อยๆ เปลี่ยนเป็นความรู้สึกดีทำให้คนตัวบางทิ้งน้ำหนักตัวลงเป็นจังหวะที่รุนแรงมากขึ้นตามคำสั่งของอีกคน ใบหน้าสวยเริ่ดขึ้นตามแรงอารมณ์ดวงตากลมโตปรือปรอยมองอีกฝ่ายก่อนจะหลบตาด้วยความเขินอาย ยิ่งเสียงทุ้มต่ำครางออกมาเขายิ่งอยากมุดหน้าหนี ไหนจะสายตาที่สำรวจเขาไปทุกซอกทุกมุมนั่นอีก
ควานลินขบกรามแน่นด้วยความต้องการที่อยากจะกระแทกอีกฝ่ายแรงๆ
จังหวะงกเงิ่นของซอนโฮยังเร็วไม่ถึงใจเขา..
“อะ.. อ๊ะะะ”
คนตัวบางถูกจับเปลี่ยนท่าในท่าคลาน เสียงหวานร้องไม่ได้ศัพท์เมื่ออีกฝ่ายโถมเข้าใส่ไม่ยั้ง ขาเรียวบางสั่นระริก แขนผอมบางที่ยันกับที่นอนเอาไว้สั่นไปตามแรง สะโพกมนบดเบียดเข้าหาร่างที่คร่อมอยู่ด้านหลังเมื่อมือหน้ารูดรั้งแก่นกายเล็กที่ถูกละเลยมานาน มือหนาบดขยี้เค้นคลึงรับกับจังหวะของสะโพกสอบที่สวนเข้าหาสะโพกบาง ริมฝีปากหนาขบเม้มไปทั่วไล่ตั้งแต่ใบหูจนถึงริมฝีปากแดงระเรื่อที่ส่งเสียงร้องออกมาไม่หยุด
“อ..อื้ออ” ริมฝีปากถูกฉกชิงอย่างตะกรุมตะกรามถูกถอนออก เสียงหวานครางกระท่อนกระแท่นก่อนที่คนตัวบางจะปลดปล่อยออกมาจนเปรอะเปื้อนไปทั่ว ร่างสูงเปลี่ยนความสนใจไปที่ท้ายทอยกับแผ่นหลังสีน้ำนม ริมฝีปากหนาขบกัดสร้างรอยไว้ทุกจุดที่ไวต่อสัมผัสความรุนแรงจากท่อนล่างทำเอาซอนโฮครางไม่เป็นภาษา ซอนโฮส่ายสะโพกรับเมื่ออีกคนหมุนควงก่อนจะกระแทกแก่นกายเข้าย้ำตรงจุดไวสัมผัสด้านใน เรียกเสียงครางหวิวจากคนตัวบางได้เป็นระยะ
“เก่งมาก อย่างนั้นแหละ”
เสียงทุ้มเอ่ยชมเมื่ออีกคนหัวไวพอที่จะทำตามที่เขาสอน สะโพกบางแอ่นรับทุกครั้งที่อีกคนใส่เข้ามาอย่างว่าง่าย มือหนาเค้นคลึงสะโพกขาวจนเป็นรอยแดงไปหมด
“ม..ไม่เอาปล่อยใน ฮื้อออ..”
เสียงทุ้มแหบพร่าถูกกลบด้วยเสียงหวีดหวิวของอีกคน แผ่นอกบางสะท้านใบหน้าหวานเริ่ดขึ้นเมื่อสะโพกสอบใส่เข้ามาไม่ยั้งจนถึงจุดสูงสุดของอารมณ์ เรียวขาสั่นระริกทรุดลงพร้อมกับของเหลวสีข่าวขุ่นที่ล้นทะลักออกมาจนไหลลงมาตามเรียวขา ความรู้สึกอุ่นวาบในช่องท้องทำเอาซอนโฮครางหวิวเบาๆ ใบหน้าหวานซบลงกับที่นอน ควานลินกระแทกส่วนกลางลำตัวเข้าออกอีกสองสามทีเพื่อรีดเอาของเหลวออกมาให้หมดมือหนาบังคับให้สะโพกมนรับหยาดน้ำเชื้อเขาไปก่อนจะถอนออกมา
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
มีเนื้อเรื่องต่อจากนี้อีกนะคะ กลับไปอ่านต่อด้วยน้าา
กลับไปที่เนื้อเรื่องหลัก จิ้ม♡
